поэма "Таня"

Амăшне каларĕ хĕрĕ

Вăрттăн, ерипен:

«Эп вăрçа каятăп, —терĕ,

— Маншăн ан шиклен».

Амăш чăр тинкерчĕ:—Эсĕ?! —

Чакрĕ, чакрĕ вăй…

Хĕрхенсе, куççулленмесĕр

Тÿсеймерĕ вăл.

Куç тулли тăрать чипер хĕр

Унăн умĕнче.

Таврара кěрлет хисепсĕр

Юн тăкан тĕнче.

Эх, анне чĕри! Çунать-çке

Вăл çапла ялан,

Çумĕнчи ăшă çуначĕ

Пушшине туйсан;

Йăвине тĕрĕс-тĕкеллĕн

Вăл усрасшăнах.

Ун чĕппи ĕнтĕ тĕкленнĕ,

Вăл калать сăмах:

«Ан йĕрсем, —тет вăл, —ан макăр,

Ан кулян, анне.

Астăватăн-тăр, манман-тăр

Ху каланине.—